خدمت در محضر امام حسین علیه السلام و توفیق یاری حضرت و

شمشیر زدن در رکاب او، بزرگترین توفیقات الهی بود . که نصیب

 عده ای از خواص عصر امام حسین علیه السلام شد. همچنان

که فراهم نمودن شرایط و مقدمات ظهور حضرت ولی عصر (عج)

و توفیق جنگیدن در رکاب آن بزرگوار، از دیگر موهبت های الهی

است که  نصیب عده ای از خواص می شود .

در عظمت و شرافت خدمت گذاری، نصرت به آن آستان بلند، همین

بس که  امام زمان (عج) نیز عاشق جد  بزگوار خود و مشتاق خدمت

 به او است. آن حضرت در زیارت ناحیه مقدسه (1)   می فرماید :

« و لئن اخرتنی الدهور و عاقنی عن نصرک المقدور لاندبنک صباحا

 و مساء و لابکین لک [علیک] بدل الدموع دما; »

 اگر روزگار مرا به تاخیر انداخت و مقدرات از یاری و نصرت تو در روز

 عاشورا باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می کنم.    

 و به جای قطرات اشک، بر تو خون می گریم  

آری یاری امام مهدی (عج)، عبادتی بزرگ است، چرا که در حقیقت

خدمت به تمام پیامبران و اوصیا و امامان معصوم علیهم السلام می باشد ؛

زیرا او آخرین حجت الهی است و اراده خداوند بر آن تعلق یافته که زحمات

طاقت فرسای همه پیامبران را، به دست با کفایت آخرین حجت خود به

 ثمر رساند. اگر نهضت جهانی آن ولی الله اعظم (عج)، از برنامه جهانی

 خلقت حذف شود، برنامه همه پیامبران عقیم گشته و هدف نهایی

 فرستادن رسولان و تشریع ادیان ضایع و تباه می شود. (2 )

منبع : ( 2- یاد مهدی ، ص 199 )

خدمت به امام عصر علیه السلام، مطلوب امام صادق علیه السلام نیز

بوده است. «خلاد ابن قصار می گوید: از امام  صادق علیه السلام پرسیدند:

 آیا قائم متولد شده است؟ فرمود :

لا ولو ادرکته لخدمته ایام حیاتی ؛

 نه متولد نشده ولی اگر من او را درک می کردم، همه عمر را با خدمت گزاری

  او  سپری می کردم .  (3)

منبع : 3-  بحار الانوار، ج 51، ص 148. 

هنگامی که امام معصوم علیه السلام در حق حضرت بقیة الله (عج) چنین

 تعبیری به کار می برد; مقام رفیع یاران آن حضرت و ارش خدمت به آیین

«انتظار» روشن می شود .