يوم الله نهم ربيع الاول، سالروز آغاز امامت امام زمان(عج) و روز تجديد ميثاق با آن امام همام و آخرين ذخيره الهي ميباشد، شايسته است عاشقان و منتظران در هر كجا هستند در اين روز بصورت ويژه توجه به امام زمان(عج) نمايند، چرا كه نهم ربيع الاول، در امتداد غدير و بلكه خود، غديري ديگر است. بايد در اين روز با امام زمان(عج) خود، تجديد پيمان كرده و بر مفاد عهد و ميثاق خود مروري دوباره داشته باشيم و به بازشناسي و بازخواني حقوق و تعهداتي كه نسبت به آن امام نور و اميد همه مستضعفان عالم بر عهده داريم بپردازيم، طبق روايت امام صادق(ع): «همانا، عهد در نزد خداوند، پذيرش ولايت اميرالمؤمنين(ع) و امامان بعد از اوست» (تفسير نورالثقلين، ج3، ص632)
وظايف كلي شعيان در دوران عصر غيبت
1. معرفت امام:
شناخت امام، درك اضطرار به او و آگاهي به حق ولايت اوست يعني عارفاً بحقه باشد. زيرا امام از ما به ما مهربانتر است.
امام باقر(ع): «مردم به سه تكليف مكلفند: معرفت امامان، تسليم در برابر ايشان و واگذاري امور به ايشان در اموري كه اختلاف پيش ميآيد» (وسائل الشيعه، ج18، ص45)
2. محبت امام:
محبت ادامة معرفت است، با درك اضطرار به امام و آگاهي از حق ولايت او، محبت امام در دل مينشيند و عشق به او كه عشق به همة خوبيها و زيباييهاست در قلب آدمي ريشه ميگستراند.
امام صادق(ع): «به خدا سوگند! كه من نسبت به شما از خود شما مهربانترم» (بحارالانوار، ج47، ص78)
3. ولايت:
با معرفت و محبت امام به ولايت و سرپرستي او ميرسيم، ولايت نه به معناي محبت بلكه سرپرستي و حاكميت امام(ع) بر فرد و متن جامعه و ولايت ركن ركين، اساس دين و راهنماي همة ابعاد دين است، اين ولايت است كه تنها در مالك اشترها و سلمان فارسي ها يافت مي شود.
همانگونه كه در دعاي صاحب الامر ميخوانيم: «رضيتك يا مولاي اماماً و هادياً و ولياً و ...»
اي مولاي من! راضي و خوشنودم به پيشوايي و هدايت و سرپرستي و راهبري تو و به جاي تو احدي را نميخواهم و جز تو كسي را ولي و سرپرست خود نخواهم گرفت»
4. عهد:
عشق و ولايت بدون عهدهداري و مسئوليتپذيري، هوسي بيش نيست، عهد، التزام خاص و نوعي تعهد پذيري در مقابل شخص است بايد خود را به وظائفي كه نسبت به امام داريم ملتزم سازيم و با او براي انجام خواستهها و آرمانهايش عهد ببنديم.
اهميت اين عهد ما در عصر غيبت راه نجات از فتنههاست.
امام سجاد(ع): «تنها كساني از فتنهها نجات خواهند يافت كه خداوند از آنان پيمان و عهد گرفته باشد، آنان چراغهاي هدايت و چشمههاي علم هستند و خداوند آنها را از هر فتنة تاريكي نجات خواهد داد» (منتخب الاثر، ص386)